Historia Białego Pałacu
Historia Białego Pałacu
Dobra Palczew wraz z okolicznymi majątkami na początku XIX w. należały do Franciszka Salezego hr. Krasickiego, po czym kilkakrotnie zmieniały właścicieli. W 1849 r. posiadłości przeszły w ręce Antonio Dal Trozzo – legenda głosi, że Dal Trozzo grając w karty z dziedzicami okolicznych dóbr przejmował kolejne majątki za długi karciane. W roku 1855 Palczew przeszedł w ręce syna Antonia Dal Trozzo – Antoniego.
Pałac w Palczewie został wzniesiony na podstawie projektu architekta Apoloniusza Nieniewskiego i ukończony ok. 1900 r. w stylu nawiązującym do klasycyzmu. Harmonijną bryłę pałacu tworzy elegancki korpus główny wzniesiony na planie prostokąta z portykiem wspartym na dwóch kolumnach. Po stronie wschodniej i zachodniej korpusu głównego usytułowane są symetrycznie skrzydła boczne. Początkowo pałac posiadał jedną kondygnację wysoką oraz poddasze.
Palczew pozostawał własnością rodziny Dal Trozzo do 1945 r., kiedy to majątek przejęło państwo po słynnej reformie rolnej. Do 2000 r. pałac był własnością Miejskiego Przedsiębiorstwa Instalacyjnego z Warszawy i służył jako ośrodek wypoczynkowy. W 2004 r. mocno zaniedbany pałac został zakupiony przez Michała Dembińskiego i przeszedł gruntowny remont i adaptację na cele ośrodka konferencyjno – wypoczynkowego. Została wówczas dobudowana druga kondygnacja w korpusie głównym z zachowaniem wszystkich elementów stylowych, przez co obiekt zyskał jeszcze bardziej harmonijną bryłę.
